Πριν από λίγο καιρό συμμετείχα σε ένα σεμινάριο στο εξωτερικό. Η πλειοψηφία των συμμετεχόντων, αν όχι όλοι, ήταν από άλλες περιοχές. Επομένως χρειάστηκε να ταξιδέψουμε και να μείνουμε εκεί για τις ημέρες του σεμιναρίου.
Την τελευταία ημέρα του σεμιναρίου συνειδητοποίησα ότι είχα ένα πολύ ενδιαφέρον τριήμερο. Όσο και να χαιρόμουν που βρέθηκα εκεί, απολάμβανα την ιδέα ότι ήρθε η ώρα να επιστρέψω. Να βρεθώ σπίτι μου, στους δικούς μου ανθρώπους, να συζητήσουμε πως περάσαμε αυτές τις ημέρες που ήμαστε μακριά. Ίσως να εφαρμόσω και αυτά που έμαθα!
Έχω εμπειρίες από ταξίδια που περνούσα αντίστοιχα όμορφα και δεν ήθελα με τίποτα να τελειώσουν. Μου έχει τύχει μάλιστα να επιστρέψω από ένα ταξίδι και να αισθάνομαι μόνο θλίψη.
Στο τέλος του σεμιναρίου, μου έτυχε να εντοπίσω αυτή την παλιά θλίψη σε έναν ή δύο συμμετέχοντες. Για την ακρίβεια γέλασα με την έκπληξή τους όταν συζητούσαμε και τους είπα “Ανυπομονώ να επιστρέψω σπίτι!”
Τους τελευταίους μήνες έχω επενδύσει πολύ στο να βελτιώσω πράγματα και καταστάσεις στη ζωή μου. Πρώτα από όλα σε εμένα ως άνθρωπο και κατ’ επέκταση στις σχέσεις μου, στις συνεργασίες μου και στην ημέρα μου.
Όταν αφιερώνεις χρόνο να βελτιώσεις αυτά που είναι μέσα στη μέρα σου και να φέρεις αλλαγές μέσα από αυτά, σταδιακά αρχίζεις και απολαμβάνεις τη ζωή σου μέσα στην καθημερινότητά σου.
Ξυπνάς λοιπόν μία ημέρα και βλέπεις ότι τα γεγονότα και οι εικόνες της ζωής σου έχουν παραμείνει τα ίδια. Ταυτόχρονα όμως εντελώς διαφορετικά. Απλά και μόνο επειδή έχει αλλάξει η δική σου οπτική μέσα σε αυτά.
Επικεντρωνόμαστε τόσο πολύ στην αλλαγή και έχουμε μάθει να τη συσχετίζουμε με το καινούργιο, που έρχεται να αντικαταστήσει κάτι παλιό. Ξεχνάμε όμως ότι οι σχέσεις, το περιβάλλον και οι καταστάσεις που έχουμε στη ζωή μας είναι εδώ γιατί έχουν τον σκοπό τους. Κάτι μας δείχνουν, κάτι έχουν να μας πουν για εμάς.
Επομένως, για όποιες από αυτές μας ζορίζουν έχουμε πάντα την επιλογή να φύγουμε. Έχουμε όμως την επιλογή να τις παρατηρήσουμε, να μάθουμε τι έχουν να μας πουν και να κάνουμε διορθωτικές κινήσεις που θα βελτιώσουν τη δική μας στάση μέσα σε κάθε κατάσταση. Η αλλαγή που έρχεται σε αυτή την περίπτωση είναι ριζική και ευχάριστη.
Συνήθως αποφεύγουμε αυτού του είδους τις αλλαγές. Για κάποιον λόγο φαντάζει πολύ πιο εύκολο να μας φταίει το περιβάλλον μας, από το να δούμε τους δικούς μας καθρέπτες που κάνουν αυτό το περιβάλλον να μας ζορίζει.
Για εμένα προσωπικά αυτή η διαδικασία είχε αρκετές προκλήσεις. Αλλά το έβαλα πείσμα να βρω τη λύση. Η πιθανότητα να ζω και να βρίσκομαι σε ένα περιβάλλον που απολαμβάνω έμοιαζε πολύ πιο θελκτική, από το να υποκύψω στις προκλήσεις μου.
Κάτι τέτοιες εμπειρίες, όπως αυτή που σου περιέγραψα πιο πάνω έρχονται και μου επιβεβαιώνουν ότι τελικά άξιζε να επενδύσω σε αυτή την πιθανότητα! Φυσικά δεν είναι ότι μου ήρθε κάποια στιγμή η θεία φώτιση και βρήκα τον δρόμο μόνη μου. Είχα από την πρώτη στιγμή σημαντική καθοδήγηση από ανθρώπους και τεχνικές που με βοηθούσαν να δω όσα δεν ήμουν έτοιμη να δω από μόνη μου.
Εδώ έρχεται και η πραγματική αποτελεσματικότητα κάθε ανθρώπου και τεχνικής που συναντάς σε αυτό το δικό σου ταξίδι, μία άποψη που θα χαρώ να σου παρουσιάσω σε ένα επόμενο άρθρο μου. Αλλά μία σύντομη εισαγωγή είναι η εξής:
Είναι πολύ ωραία η θεωρία, αλλά κατά την άποψή μου, ένα χρονικό διάστημα μετά κάθε τεχνική χρειάζεται να έχει προσφέρει κάτι. Μία καλή ένδειξη για να κατανοήσουμε αυτό το κάτι είναι όταν το περιβάλλον μας έχει γίνει έστω και λίγο πιο ανάλαφρο.
Βρες τα σημεία για τα οποία δε θα άλλαζες με τίποτα την καθημερινότητα και το περιβάλλον σου. Παρατήρησέ τα και νιώσε ανακούφιση και ευγνωμοσύνη, μιας και εσύ τα δημιούργησες.
Στη συνέχεια βάλε στόχο να δημιουργήσεις κι άλλα με αποτέλεσμα το περιβάλλον που ζεις να είναι γεμάτο από καταστάσεις, εμπειρίες κι ανθρώπους που δε θα άλλαζες με τίποτα, ή με κάποια κομμάτια που μπορεί να σε ζορίζουν, αλλά εσύ είσαι εντάξει μέσα σε αυτά.
