Αναβλητικότητα: 3 ιδέες για να απαλλαγείς.

Η ιδέα για αυτό το άρθρο προέκυψε από την εξιστόρηση της εμπειρίας μου στο WordCamp Athens 2019.

Ένα από τα βασικά σημεία που αναγνώρισα ήταν η αναβλητικότητά μου στο να ολοκληρώσω τα βήματα που θα με έστελναν τελικά στη σκηνή του συνεδρίου, που ήταν και ο τελικός στόχος.

Η σχέση μου με την αναβλητικότητα πάει πολλά χρόνια πίσω. Δεν έχει καμία σχέση με την εμπειρία που περιέγραψα. Έχω φτάσει στο σημείο να χάσω ευκαιρίες και προθεσμίες από συμφωνίες που έχω δώσει τον λόγο μου. Κάτι που είναι πολύ πιο σημαντικό από τη συμμετοχή μου σε ένα συνέδριο.

Στο σημείο λοιπόν που κινδυνεύεις να εκθέσεις κόσμο και να εκτεθείς κι εσύ ο ίδιο, έρχεται η ώρα να δεις τι σε οδήγησε εκεί. Βλέπεις τι γίνεται με τον τρόπο που οργανώνεις τον χρόνο σου, πόσο συγκεντρωμένος είσαι μέσα στη μέρα σου, πόσο σημαντική είναι για το υποσυνείδητό σου η έννοια της συνέπειας.

Υπάρχει όμως μία μεγάλη πιθανότητα να έχεις κάνει τη δουλειά που σου χρειάζεται σε όλα τα προηγούμενα και η κατάσταση να συνεχίζεται.

Εκεί, φίλοι μου, κρύβεται η αναβλητικότητα!

Μπορείς να πας στις 3 ιδέες μου απευθείας, ακολουθώντας αυτόν τον σύνδεσμο.

Τι είναι λοιπόν αναβλητικότητα;

Υπάρχουν πολύ ορισμοί για το τι είναι αναβλητικότητα και μία τεράστια αρθρογραφία γύρω από αυτόν τον όρο. Κάτι που μας δείχνει ότι δεν προβληματίζει μόνο εμάς και δεν είμαστε μόνοι!

Σε μία φράση, για εμένα αναβλητικότητα είναι:
Κάθε φορά που σκέφτομαι “Έχω να κάνω αυτό”, το σώμα μου σφίγγεται και το μυαλό απαντάει “Έλα μωρέ, όχι τώρα, άφησέ το για μετά…”

Όπως έγραψα και πιο πάνω, από ένα σημείο της ζωής μου κι έπειτα που συνάντησα την οπτική ότι μπορώ να πάρω τη ζωή μου στα χέρια μου και να αλλάξω συμπεριφορές και συνήθειες που δε με εξυπηρετούν, το θέμα της αναβλητικότητας το πήρα πεισματικά.

Συνειδητοποίησα λοιπόν κάτι πολύ απλό:

“Δεν υπάρχει περίπτωση να γίνεις αναβλητικός σε κάτι που σε ενθουσιάζει και νιώθεις άνετα στο να το κάνεις.”

Σκέψου πολύ απλά πόσες φορές έγινες αναβλητικός στο να κανονίσεις την άδειά σου ή να πας στη συναυλία του αγαπημένου σου συγκροτήματος. Πάμε τώρα σε εκείνες τις φορές που αποφάσισες να δεσμευτείς απέναντι στον εαυτό σου ή σε κάποιον άλλον για να κάνεις μία αλλαγή, ή το επόμενο βήμα στη ζωή σου.

Παρατηρείς κι εσύ μία διαφορά στη συμπεριφορά και στην ταχύτητά σου να ολοκληρώσεις πράγματά ανάμεσα στις δύο περιπτώσεις, έτσι;

Καλωσήρθες στην παρέα μας! Είμαστε πολλοί!

Κάποια στιγμή λοιπόν και αφού είχα περάσει πολλές εμπειρίες με το άγχος που προσφέρει η αναβλητικότητα έτσι απλόχερα να με κάνει να χάνω την ισορροπία μου, αποφάσισα να βρω την άκρη. Και μόνο η πιθανότητα να μη χάνω τον ύπνο μου κάθε φορά που αρχίζω και πάλι να αναβάλω πράγματα ήταν πολύ θελκτική!

Έβαλα τον εαυτό μου στο μικροσκόπιο και με παρατήρησα κάθε φορά που έπαιρνα την απόφαση να αναλάβω κάτι και μετά απλά τα ανέβαλα μέχρι εκεί που δεν είχα άλλη επιλογή.

Παρατήρησα λοιπόν 3 σημεία τα οποία χρειαζόταν να συνειδητοποιήσω και να αναπροσαρμόσω για να μειώσω τον βαθμό με τον οποίο ελέγχει η αναβλητικότητα τη ζωή μου.

3 Ιδέες για να απαλλαγείς μια και καλή από την Αναβλητικότητα στη Ζωή σου!

Έχεις πάρει λοιπόν την απόφαση να κάνεις κάτι, ή να φέρεις κάτι καινούριο στη ζωή σου. Αναλόγως με το σε ποιο σημείο βρίσκεσαι μέσα σε αυτή σου την απόφαση, μπορείς να σκεφτείς τα ακόλουθα:

Πριν πεις το “Ναι”: Σκέψου καλά!

Όσο καλή διάθεση κι αν έχεις να αναλάβεις κάτι στη ζωή σου, ειδικά σε αυτά που είναι κάτι νέο ή για κάτι που δεν αποτελεί αρμοδιότητά σου, καλό θα είναι να κάνεις αυτές τις ερωτήσεις:

• Έχω αυτή τη στιγμή τον χρόνο στη ζωή μου για να το αναλάβω;
• Μπορώ να το κάνω, σε σχέση με όλες τις υπόλοιπες υποχρεώσεις που έχω;
• Έχω την ενέργεια να αφιερώσω χρόνο σε αυτό που χρειάζεται τη βοήθειά μου;

Αυτό το οποίο συνειδητοποίησα από ένα σημείο κι έπειτα, ήταν ότι αναλάμβανα νέα καθήκοντα και ευθύνες, χωρίς να σκέφτομαί τι απαιτούν. Έτσι, όση διάθεση κι ενέργεια είχα για να βοηθήσω χανόταν και μετατρεπόταν σε ένα παράπονο: “Πότε θα προλάβω να τα κάνω όλα αυτά;” και “Γιατί δε δείχνουν κατανόηση στο ότι ανέλαβα να κάνω κάτι εθελοντικά;”
Μεταξύ μας, όταν αναλαμβάνεις μία ευθύνη, δημιουργείς μία σχέση συνεργασίας ανάμεσα σε εσένα και την πλευρά που δεχθηκες να βοηθήσεις. Κάθε σχέση συνεργασίας έχει και τις απαιτήσεις της.

Δεν ευθύνεται η άλλη πλευρά. Εννοείται ότι χρειάζεται να βάλεις τα όριά σου: “Θα κάνω αυτό (γίνε πολύ συγκεκριμένος στο τι είναι αυτό) για να βοηθήσω (κάνε ξεκάθαρο ότι δεν είναι καθήκον σου, αλλά κάτι που θα αναλάβεις εθελοντικά για να εξυπηρετήσεις την κατάσταση.)

Από εκεί κι έπειτα όμως το ότι αποφάσισες να βοηθήσεις, έχει μέσα του και την ευθύνη του ότι θα παραδόσεις ό,τι ανέλαβες να κάνεις. Απλά πράγματα. Για αυτό χρειάζεται πριν πεις παρορμητικά ΝΑΙ στη διάθεσή σου να βοηθήσεις να σκεφτείς:
Τελικά, γιατί θέλω να το κάνω αυτό;

Πολλές φορές η προσπάθειά μας να βοηθήσουμε ή να αποδεχθούμε μία νέα πρόκληση (π.χ. το να χάσουμε τα περιττά μας κιλά), κρύβει πίσω της ένα κομμάτι εγωισμού που θέλει να αυτοεπιβεβαιώνεται ότι μπορεί να κάνει τα πάντα. Γιατί να το έχουμε αυτό και να γεμίζουμε με άγχος τη ζωή μας;  

Είναι ωραίο να φέρνουμε νέες προκλήσεις και εμπειρίες στη ζωή μας.

Προσωπικά, επικροτώ πολύ αυτόν τον τρόπο ζωής, μιας και θεωρώ ότι είναι αυτό που μας κάνει τελικά να νιώθουμε ζωντανοί.

Αυτό που κατάλαβα όμως στην πορεία είναι ότι χρειάζεται να μπαίνουμε μέσα σε κάθε μας εμπειρία συνειδητά κι όχι απλά για αυτοεπιβεβαίωση. Κάθε νέα εμπειρία που επιλέγουμε να βιώσουμε και να υλοποιήσουμε απαιτεί κι ένα διάστημα σε φυσικό χρόνο. Ας το απολαύσουμε και αυτό πριν περάσουμε στην επόμενη περιπέτεια που μας περιμένει.

(Μία εναλλακτική οπτική που απενοχοποιεί την Αναβλητικότητα μέσα από το να την κάνεις φίλη σου, έχει η αγαπημένη Φύλλις Γαβριηλίδου.)

Αφού έχεις πει το ΝΑΙ: Πάρε το απόφαση.

Τώρα έγινε! Πάρε τον χρόνο σου να μαλώσεις με τον εαυτό σου και να πεις “Γιατί πάλι;” και όλα τα συναφή. Το πιο σημαντικό: Θυμήσου το Νο. 1 και ότι εσύ ανέλαβες την ευθύνη, ενώ μπορούσες να πεις Όχι.

Ίσως να μην το έχεις σκεφτεί έτσι, αλλά κάθε φορά που παίρνεις την απόφαση να κάνεις κάτι, κάνεις μία καταχώρηση στο πίσω μέρος του μυαλού σου με τον τίτλο: “Εκκρεμότητα”.

Το μυαλό σου, μέχρι να ολοκληρώσεις αυτή την απόφαση, κρατάει αυτή την εκκρεμότητα ακόμη κι αν εσύ την έχεις ξεχάσει ή κάνεις τα στραβά μάτια.

Έτσι λοιπόν θα συνεχίσει να στο φέρνει σαν υπενθύμιση, ίσως πριν κοιμηθείς ή σε άλλους ανύποπτους χρόνους, μαζί με όλο το πακέτο τύψεων, ενοχών και βομβαρδισμών τύπου “Πάλι ανέλαβες κάτι και το άφησες έτσι.”

Καλό είναι να μην αφήνουμε παλιές αποφάσεις και εκκρεμότητες να καταλαμβάνουν χώρο στο μυαλό μας. Αρχικά, δε δημιουργούμε χώρο για να έρθει το καινούριο. Επιπρόσθετα μας γεμίζουμε με τύψεις και ενοχές. Ποιος το θέλει αυτό στη ζωή του;

Αν οι εκκρεμότητες που δημιούργησες είναι για πράγματα που βαριέσαι όσο τίποτα, αλλά χρειάζεται να γίνουν για να κάνεις ένα όνειρό σου πραγματικότητα:
Απλά πάρε το απόφαση και κάνε ό,τι χρειάζεται να κάνεις! Τι είναι μία αγγαρεία μπροστά σε αυτό που ονειρευόσουν και το βλέπεις τώρα να γίνεται πραγματικότητα;

Στην περίπτωση που δημιούργησες μία εκκρεμότητα για κάτι που έχεις μετανιώσει:

Πάρε το θάρρος και κάνε ξεκαθάρισμα στη ζωή σου. Δεν είναι εύκολο, ειδικά αν περιλαμβάνει κι άλλους ανθρώπους.

Σε κάθε περίπτωση, πάρε την απόφαση με το αν θε ολοκληρώσεις ή θα αποχαιρετήσεις την εκκρεμότητα. Ακόμη πιο σημαντικό, να είσαι υπερήφανος με τον εαυτό σου! Μόλις έγινες πιο αποφασιστικός και ώριμος στη ζωή σου! Πόσο συχνά γίνεται άραγε αυτό. =D

Αφού έχεις ολοκληρώσει αυτό που μέχρι τώρα ανέβαλες.

Είτε ήταν μετά από ένα ή χίλια ζόρια, είτε ήταν το να ανέβεις στην κορυφή του Έβερεστ ή απλά να πας στον γιατρό να ελέγξει αυτή την ελιά που σε ανησυχούσε εδώ και δύο χρόνια, η αντίδρασή σου οφείλει να είναι η ακόλουθη:

Θα μου πεις: “Εντάξει ρε συ Φωτεινή, μία ελιά πήγα να ελέγξω, εδώ ο άλλος κέρδισε το Pulitzer.”

Ακούω το επιχείρημά σου, έχω να σου πω όμως ένα μυστικό:
Είμαστε δημιουργημένοι από μία φυσιολογία κι έχουμε έναν εγκέφαλο που χρειάζεται συναισθήματα για να κλειδώσει μία εμπειρία και να αρχίσει να δημιουργεί συνήθειες στη ζωή του με βάση αυτή.

• Αν θέλεις λοιπόν να δημιουργήσεις μία νέα συνήθεια μέσα από την οποία:
  Γνωρίζεις πότε να αναλαμβάνεις κάτι καινούριο στη ζωή σου.
• Δεσμεύεσαι και αναλαμβάνεις την ευθύνη να το ολοκληρώσεις με συνέπεια και ηρεμία (και όντως το κάνεις, χωρίς αυτομαστιγώματα).
• Εξελίσσεις διαρκώς τη ζωή σου μέσα από αυτό, γνωρίζοντας πότε να σταματάς για να χαλαρώνεις και να απολαμβάνεις τη ζωή σου και πότε να βάλεις και πάλι μπροστά για την επόμενή εμπειρία.

Δεν έχεις παρά να αναγνωρίσεις και να χαρείς για κάθε φορά στη ζωή σου που το έκανες πράξη. Το συναίσθημα αυτό θα σε οδηγήσει με ομαλό τρόπο και στα επόμενα.

Κάτι για το τέλος:

Μην ξεχνάς ποτέ να αναγνωρίζεις στον εαυτό σου όλα όσα έκανε, στην προσπάθειά σου να κάνεις ακόμα περισσότερα. Κάθε βήμα που κάνεις, θα σε φέρει πιο κοντά στη δική σου κορυφή.

Αναγνώρισε κάθε απόφασή σου να γίνεις αναβλητικός και συνειδητοποίησε ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από κάτι που σε τρομάζει, ή σε ξεβολεύει. Ακόμη κι αν δεν μπορείς να καταλάβεις τον λόγο. Αν το βλέπεις να έχει σημαντική επιρροή στη ζωή σου, μη διστάσεις να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό, που θα σε βοηθήσει να καταλάβεις το γιατί και να το ξεπεράσεις.

Αρκεί να μην πέφτεις στην παγίδα του μυαλού, το οποίο για να σε προστατεύσει από το να πληγωθείς και να αναλάβεις ρίσκα σε οδηγεί στην υποσυνείδητη απόφαση του να αναβάλεις. Όταν γινόμαστε συνειδητοί, αρχίζουμε από ένα σημείο κι έπειτα να απολαμβάνουμε τη ζωή. Χωρίς αναβολές.

Μία εναλλακτική οπτική που απενοχοποιεί την Αναβλητικότητα μέσα από το να την κάνεις φίλη σου, έχει η αγαπημένη Φύλλις Γαβριηλίδου.