Read it in English
Κάπως έτσι θα μου απαντούσα κι εγώ μέχρι έναν χρόνο πριν. Ποια ξεκούραση;
Βασικά, το έχω ήδη κάνει σε δικούς μου ανθρώπους. Είναι εκείνες τις στιγμές που έχεις βαρέσει κόκκινο. Δεν έχεις κουράγιο ούτε και καθαρό μυαλό για να βγάλεις άκρη με το οποιοδήποτε θέμα. Έρχεται λοιπόν ένας έρμος φίλος – σύντροφος – συγγενής παίρνει το θάρρος και σου λέει:
Μήπως να τα κλείσεις όλα και να ξεκουραστείς λίγο;
Μέσα σε όλον τον πανικό και το άγχος που σε περιβάλλει καταλήγεις σε μία αντίδραση που μπορεί να απεικονισθεί κάπως έτσι:
Στη συνέχεια υπάρχει ένας ακόμη πιο αγχωτικός ειρμός σκέψεων. Ξεκινάει από το που να βρεις χρόνο να παραδώσεις ενώ έχεις αυτό κι αυτό το deadline. Καταλήγει δε στη μαύρη σου τη μοίρα που αποφάσισες εξ αρχής να πάρεις την απόφαση στη ζωή σου να εμπλακείς με κάθε project. Άλλο το αν, εκείνη τη στιγμή που είχες πάρει την απόφαση να ασχοληθείς, από μέσα σου χοροπηδούσες γεμάτος χαρά κι ενθουσιασμό.
Ακούγεται οικείο;
‘Οταν ήρθε η στιγμή να οργανώσω και να βάλω τους στόχους μου για το 2019, ένα από αυτά που ζήτησα είναι να έχω χρόνο για εμένα και τους δικούς μου ανθρώπους.
Επιπρόσθετα, φέτος, αποφάσισα να ερευνήσω τους στόχους που δεν μπορούσα να πετύχω για να καταλάβω το γιατί. Γι’αυτό θα μιλήσουμε σε άλλο άρθρο.
Εδώ έχει σημασία όμως γιατί, το να έχω αυτόν τον χρόνο, υπήρξε ένας από τους στόχους που δεν μπορούσα να πετύχω. Σα να μην έφτανε μόνο αυτό, άρχισα να νιώθω και πάλι ότι δεν έχω χρόνο για τίποτα.
Αυτή τη χρονιά πήρα και πάλι την απόφαση να επιστρέψω στο ελεύθερο επάγγελμα. Είναι και ένας από τους λόγους άλλωστε που ξεκίνησα αυτή τη σειρά με τα άρθρα στο blog μου. “The life of the Freelancer.” Ξεκίνησα την επαγγελματική μου πορεία με αυτόν τον τρόπο. Όταν επέστρεψα λοιπόν και πάλι σε αυτή την εργασιακή κατάσταση είπα:
Φωτεινή, αυτή τη φορά, θα προσπαθήσεις να το κάνεις σωστά.
Έτσι, πατώντας πάνω στις γκάφες και τα μαθήματα που μου έδωσε η πρότερή μου πορεία, αποφάσισα να δω τι θα μπορούσα να κάνω διαφορετικά.
(Καλά, μεταξύ μας, δεν είναι ότι έχω γίνει και guru. Παρατηρώ όμως την καθημερινότητά μου και οδηγούμαι σε συμπεράσματα. Τα οποία στη συνέχεια χαίρομαι να μοιράζομαι μαζί σου. 🙂 )
Ο παράγοντας του fun και του ελεύθερου χρόνου
Ένα από τα βασικά κομμάτια που εντόπισα είναι ότι μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια υπήρξε ένα κομμάτι στο οποίο δεν τα πήγαινα καθόλου καλά. Αυτό ήταν ο χρόνος που έδινα σε εμένα. Δεν υπήρχε φυσικά πουθενά η πιθανότητα να έχω καθημερινές ημέρες εργασίας, Σαββατοκύριακα κι αργίες. Πόσο μάλλον καθορισμένες ώρες εργασίας.
Το αποτέλεσμα ήταν ότι πολύ απλά μέσα στο μυαλό μου κάθε μέρα και ώρα της ημέρας ήταν απλά η ίδια. Και το σημερινό lifestyle μου το έκανε αυτό πολύ εύκολο φυσικά. Μιλάω για το χαρακτηριστικό όπου το κινητό μου είναι η προέκταση του χεριού μου. Φυσικά οι ειδοποιήσεις όλων των εφαρμογών ενεργοποιημένες κι εμένα να τις κοιτάω με το που θα φωτισθεί η οθόνη.
Που θέλω να καταλήξω
Όλα όσα ανέφερα πιο πάνω, είναι μία θεματολογία συζήτησης από μόνα τους. Δεν είναι όμως αυτός ο σκοπός του σημερινού άρθρου. Επομένως επανέρχομαι στο θέμα μας.
Συνειδητοποίησα λοιπόν ότι μέσα από τον τρόπο ζωής μου κατάφερνα δύο πράγματα:
- Να μην έχω καθόλου χρόνο για εμένα και για την ξεκούρασή μου.
- Να φορτώνομαι καθήκοντα και υποχρεώσεις χωρίς μέτρα και όρια μέχρι να βαρέσω κόκκινο και να οδηγηθώ σε κάποια μορφή έκρηξης. Είτε μέσα από ένα ξέσπασμα άγχους και νεύρων ή μέσα από κάποια υπερκόπωση.
Αυτά τα δύο μεταξύ τους ήταν άκρως αλληλένδετα. Δεδομένου ότι δεν έβαζα χρόνο για ξεκούραση, δεν έβαζα και όρια σε κάθε ώρα και μέρα.
Μα Φωτεινή, ο σκοπός είναι να γίνω πιο παραγωγικός και αποδοτικός. Όχι να κάνω διακοπές.
Ακριβώς! Ο σκοπός είναι να γίνουμε παραγωγικοί και αποδοτικοί σε αυτό που κάνουμε. Με την ίδια βαρύτητα όμως που μετράμε τη διαρκή μας εκπαίδευση, την ενημέρωση καθώς και τις ώρες εργασίας που χρειάζεται να αφιερώσουμε σε αυτό που κάνουμε, χρειάζεται να μετράμε και τον χρόνο για ξεκούραση.
Για να το ορίσω καλύτερα, τον χρόνο που αφιερώνουμε να πάρουμε το μυαλό μας από την εργασία και να κάνουμε κάτι άλλο και να περάσουμε καλά.
Κάποια στιγμή, συνάντησα ένα άρθρο το οποίο έδινε την οπτική να βάλεις σε πρόγραμμα τον χρόνο που θα αφιερώνεις σε εσένα και στην ανάπαυσή σου. Όταν συνάντησα αυτή την οπτική, από τη μία μου έκανε πολύ καλή αίσθηση, από την άλλη όλα τα ένστικτά μου μέσα έβγαζαν αφρούς.
Σα να έβλεπα το μυαλό μου να βγάζει επιγραφή που αναβοσβήνει: “Δε γίνεται, δε γίνεται, δε γίνεται.” Είχα φθάσει όμως στο συμπέρασμα ότι ούτε αυτό που έκανα ήταν αποδοτικό. Έτσι λοιπόν, αποφάσισα να βάλω πρόγραμμα και να πάω βήμα βήμα.
Στην αρχή έβαλα ραντεβού με τον εαυτό μου για μία ώρα κάθε μέρα. Δήλωσα ρητά ότι εκείνη την ώρα το κινητό θα ήταν μακριά και δε θα έκανα τίποτα. Για την ακρίβεια, έκανα αυτό που μου ήταν πιο εύκολο. Για μία ώρα καθόμουν μπροστά στο Netflix κι έβλεπα 1 – 2 επεισόδια από κάποια αγαπημένη μου σειρά.
Το αποτέλεσμα
Την πρώτη εβδομάδα που το έκανα αυτό συνειδητοποίησα κάτι που άλλαξε όλη την κοσμοθεωρία μου. Η ώρα αυτή που αφιέρωνα σε εμένα με έκανε κατά ένα μεγάλο ποσοστό πιο αποδοτική και συγκεντρωμένη στις ώρες που θα αφιέρωνα στη δουλειά μου.
Φυσικά δεν έμεινα εκεί. Άρχισα να παρατηρώ το πρόγραμμά μου για να δω τι άλλο μπορώ να κάνω. Όταν μία μόνο ώρα μακριά από όλα όσα σε απασχολούν μπορεί να σε ωφελήσει, ένας ολόκληρος τρόπος ζωής που λαμβάνει υπόψη τόσο την παραγωγικότητα όσο και το wellbeing σου μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα.
Το σημαντικό συμπέρασμα
Έχω αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν και θα το πω άλλη μία. Πιστεύω ότι ζούμε σε ευλογημένες εποχές. Δεν το λέω μόνο εγώ φυσικά. Ναι, υπάρχουν κοινωνικά, περιβαλλοντικά και πληθώρα άλλων ζητημάτων και προκλήσεων. Είμαστε όμως σε ένα σημείο της ιστορίας όπου οι ευκαιρίες και οι πληροφορίες ρέουν εκεί έξω άφθονα και αβίαστα.
Αυτή η ευκολία όμως δυστυχώς έχει δημιουργήσει μία μεγάλη παγίδα. Στη διάθεσή μας να γνωρίζουμε και να παρακολουθούμε τι υπάρχει εκεί έξω, χάσαμε τη σύνδεση με το τι χρειάζεται εδώ, μέσα. Και δε θα αναφερθώ σε κάτι ψυχολογικό ή φιλοσοφικό αυτή τη στιγμή.
Με το “εδώ, μέσα” εννοώ το τι χρειάζεται ο καθένας μας ως άνθρωπος, ως το σπίτι στο οποίο κατοικεί, η οικογένεια που έχει και είναι μέλος καθώς και όλα τα βασικά. Έτσι λοιπόν, όταν δεν έχουμε κάποιο εμπόδιο ανάμεσα σε εμάς και στην παροχή της οποιαδήποτε πληροφορίας, ταινίας, video στο YouTube και ειδοποίησης χάνουμε και την πιο σημαντική προστασία:
Ανάμεσα του τι συμβαίνει κι εξελίσσεται στη δική μου ζωή και του τι γίνεται εκεί έξω. Μέσα σε όλα αυτά, η μπάλα πήρε και τον προσωπικό και ποιοτικό χρόνο.
Μα Φωτεινή εγώ αυτή τη στιγμή δεν έχω χρόνο για ξεκούραση και προσωπικό χρόνο
Όπως σου είπα αυτή ήταν και η δική μου πρώτη αντίδραση. Όταν άρχισα να παρατηρώ όμως πως περνάω τελικά τον χρόνο μου τρόμαξα με το πόσα ασυναίσθητα swipes έκανα στην οθόνη του κινητού μου ή πόση άχρηστη ώρα σπαταλούσα μετά, αφού είχα απαντήσει σε εκείνο στο σχόλιο, ή το μήνυμα που όντως ήταν σημαντικό.
Και εδώ θέλω να κάνω ξεκάθαρο το εξής: Προσωπικό χρόνο δεν εννοώ απαραίτητα αυτόν που θα κλειστείς μόνος σου σε ένα δωμάτιο και δε θα μιλάς σε κανέναν. Αν ήθελα να βάλω έναν ορισμό είναι ο εξής:
Ορισμός του προσωπικού χρόνου στη σύγχρονη εποχή:
Έτσι λοιπόν, ακόμη και το να αποφασίσεις ότι θα αφιερώσεις μία ολόκληρη ημέρα για να πας εκδρομή μαζί με την οικογένειά σου, ή να πιεις αυτόν τον καφέ με τους γονείς σου, ή να βάλεις στη σειρά την ντουλάπα σου, είναι χρόνος που αφιερώνεις σε εσένα. Αρκεί να είσαι αφοσιωμένος εκεί και όχι στο video με τα γατάκια που μόλις δημοσίευσε κάποιος φίλος σου στο Instagram.
Η πρότασή μου για ξεκούραση
Αφιέρωσε λίγο χρόνο σήμερα το βράδυ και βάλε ένα χρονικό διάστημα μέσα στη μέρα που θα αφιερώσεις σε εσένα, στοχευμένα για ξεκούραση. Καλό θα είναι στην αρχή να είναι μόνο για εσένα. Ας είναι και 5 λεπτά. Βάλε λοιπόν ραντεβού με τον εαυτό σου και κλείσε τα πάντα.
Πως νιώθεις αλήθεια μετά; Θα χαρώ πολύ να μου γράψεις τις σκέψεις σου. 😉
Post in English
Getting some rest? Are you Crazy;
That is how I would react, up to a year ago. Who has time to rest, in a day full of responsibilities?
I’ve already had moments like those in the past. There comes a time when you experience burnout. You have no strength nor a clear mind to deal with any issue. This is where a person, who is close to you, is trying to help you and dares to tell you:
“Shouldn’t you just shut it all down and get some rest?”
During all the panic and anxiety surrounding you, the only reaction you can handle seems like this:
Then there’s an even more stressful series of thoughts. It starts with counting all of the endless tasks that are waiting for you to be delivered in specific deadlines. Somewhere at the end of your delirium, you regret every time you’ve said yes in commit yourself and get involved with every project of your life. Even though when you said yes in the first place everything seemed ideally and great.
Sounds familiar?
When I starting organizing and setting my goals for 2019, one of the things I have asked for is to have time for me and my beloved ones.
Besides, this year, I decided to research the goals I could not achieve, to understand this great “Why?”, that we all think from time to time when things don’t go as planned. I think that this is an interesting topic to discuss in another article.
The reason I am writing this now, it is because having more time with my beloved ones has been one of the goals I couldn’t achieve. As if that wasn’t enough, I began to feel again that I didn’t have time for anything.
This year I decided to start co-operating with several marketing projects again, this time as a freelancer. That’s also one of the reasons I started this series with articles on my blog. “The life of the Freelancer.” I started my career that way. So when I came back to this job position again I said to myself:
Foteini, this time, you will try to do it right.
So, based on the gaffes and lessons that I have learned from my previous experience, I decided to see what I could do differently.
(Well, among us, it’s not that I have become a guru. However, I look at my daily routine and come to conclusions. Which I am happy to share with you afterwards.)
The factor of fun and leisure
One of the key pieces I found is that over the years there was a fact that I was not doing well at all. That was the me-time. Of course, there was no chance of having a standard working routine, rather setting a time and place just to have time and relax with friends and family.
The result was that every time and moment of the day had no difference. My current lifestyle has made this very easy of course. I’m talking about the habit of constantly having my smartphone next to me, checking every app notification the moment it arrives.
The main point to all of the above
Let’s come back to today’s subject. Observing my way of acting at my everyday routine, I realized that I have accomplished two things:
- Not to have any quality time for me and my beloved ones.
- Loading duties and duties without setting any limits, up until getting overwhelmed and lead to some form of outburst or burnout.
These two were very interconnected. Since I did not set time for rest, I did not set boundaries in my everyday life.
But, Foteini, the goal is to be more productive and efficient. Not to take a vacation.
Exactly! The goal is to be productive and efficient in what we do. But with the same importance that we dedicate time to our continuing education, gathering knowledge and the hours we need to devote to what we do, we also need time to rest.
In other words, I am talking about the time we devote to getting our minds off work and doing something else and having a good time.
At one point, I came across an article that gave you the perspective of setting aside a specific amount of time for you and your relaxation. When I came across this point of view, it made me feel good on the one hand, on the other, all my instincts were sending flashing alerts “No, cannot happen, cannot do this one”.
My initial conclusion that neither my previous lifestyle was working persuaded me to give it a try. So, I decided to go for it, one step at a time.
At first, I set an appointment with myself for one hour each day. I explicitly stated that at that time the cellphone would be off and I would do nothing. I did what was easier for me. For an hour I sat in front of a screen, just watching some of my favorite TV series on Netflix.
The result
The first week I did this I realized something that changed my whole worldview. This one hour of getting some rest throughout the day has made me a lot more efficient and focused on the hours I would spend on my job.
Of course, I didn’t stop there. I started looking at my schedule to see what else I could do. When just an hour away from everything that is keeping you busy can benefit you, a whole lifestyle that takes into account both your productivity and wellbeing can do much more.
The important conclusion
I have mentioned this one many times in the past and I will say it once more. I believe we live in blessed times. I’m not just the only one saying this of course. Yes, there are social, environmental, and lots of other issues and challenges. But we are at a point in history where opportunities and information flow out abundantly and effortlessly.
This great convenience has unfortunately created a big trap. By constantly trying to know and watch what’s out there, we lost the connection to what’s needed here, inside. And I’m not talking about anything psychological or philosophical right now.
By “here, inside” I mean what we each need as a human being, as the home in which we live, the family we have and are a member of, and all of our basic needs. So, when we have no obstacle between us and providing any information, movie, YouTube video and notification we lose the most important kind of protection:
The one that helps us dedicate our attention and time at first on what’s going on in our own lives and then at what’s happening in every digital platform. This may sometimes lead to ignoring investing in spending some quality personal time.
But Foteini I do not currently have time to rest
As I told you this was also my first reaction. But when I started to notice where I was spending my time, I was startled by how many unnecessary swipes I had on my smartphone’s screen or how much time I was wasting after having responded to that comment, or the message that mattered.
And this is something I want to make clear: Personal time does not necessarily mean that you will be locked in a room alone and you will not talk to anyone. If I wanted to put a definition this would go like:
Defining personal time in modern times:
So even deciding to spend a whole day out with your family, drinking this coffee with your parents, or putting your closet in order, it can count as an important quality time activity, which is especially devoted to your own life. You just have to be dedicated there and not to the video of the cute kitten that your friend just posted on Instagram.
My suggestion for a rest
Spend some time tonight and plan a specific time of every day in the following week dedicated to your own resting time. In the beginning, try to be dedicated just to you. Let it be for 5 minutes. So make an appointment with yourself and block everything.
How do you feel afterward? I will be very happy to share some of your thoughts with me. ?
