Πριν λίγες ημέρες, σε συζήτηση με μία φίλη μου ανέφερε μία περίπτωση που φώναζε από χιλιόμετρα μακριά: “Αποτυχημένη διαφημιστική καμπάνια. Φύγετε μακριά.” Δε θα μπω σε λεπτομέρειες και ονόματα, για να μη θίξω καταστάσεις. Θα μιλήσω για τα βασικά, που θα με βοηθήσουν να αναπτύξω τα επιχειρήματα που αναφέρονται στον τίτλο του συγκεκριμένου άρθρου.
Συνοπτικά, η επιχείρηση, ας την ονομάσουμε Κ, είναι πολύ γνωστή και κατέχει ηγετική θέση στον κλάδο της. Οφείλει μάλιστα την αναγνωρισιμότητά της σε μεγάλο βαθμό στη στρατηγική marketing που ακολουθεί όλα τα χρόνια που βρίσκεται στην αγορά.
Πριν από κάποιο χρονικό διάστημα κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο ένα #hashtag από μερίδα ανθρώπων που ανήκουν στην ομάδα νεολαίας ενός πολιτικού κόμματος. Το #hashtag, πέραν του ότι ήταν καθαρά υβριστικό, είχε πάρει ήδη τη συγκεκριμένη πολιτική χροιά. Αντίστοιχα, λόγω του ότι ήταν και κάπως shocking, πήρε και την αντίστοιχη δημοσιότητα εντός και εκτός διαδικτύου.
Στη συνέχεια, η επιχείρηση Κ, αποφάσισε να πάρει έμπνευση από αυτό το #hashtag και να εκμεταλλευτεί αυτή του τη δημοσιότητα. Έτσι, έκανε έναν αναγραμματισμό, το οποίο δημιουργούσε μία φράση πιο κοντά στα δικά της δεδομένα και το έκανε διαφημιστική καμπάνια.
Καθόλου άσχημη πρακτική, σωστά;
Το αποτέλεσμα.
Δεν έχω και πολλά αποτελέσματα να παρουσιάσω, μιας και η καμπάνια δεν πρόφτασε να κλείσει ούτε 24 ώρες ζωής. Μέσα σε μία μέρα αποσύρθηκε από παντού. Για την ακρίβεια, όση αναζήτηση και να κάνω δε βρίσκω κανένα αποτέλεσμα και αναφορά της online.
Τι πήγε λοιπόν στραβά;
Ομολογουμένως, όχι το ότι η επιχείρηση Κ εκμεταλλεύτηκε ένα trend των καιρών για να κάνει μία καμπάνια με απήχηση. Ας δούμε μία από τις βασικές αρχές επικοινωνίας στο χώρο της προβολής:
Αν θέλουμε να ακουστεί το όνομά μας και να δει το διαφημιστικό μας μήνυμα το κοινό μας, είναι καλό να μιλάμε στη γλώσσα του και με τρόπους που θα μας δώσει σημασία.
Αυτό σημαίνει ότι ανά διαστήματα είναι καλό να οικειοποιούμαστε κάτι που έχει γίνει της μόδας. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που βλέπουμε κατά τη διάρκεια κάποιων εορτών, όπως για παράδειγμα στην Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας ή Κατά των Ναρκωτικών, να γίνονται αναφορές από επιχειρήσεις στα Κοινωνικά τους Δίκτυα και σε όποιο κανάλι επικοινωνίας έχουν.
Το να γινόμαστε ένα με το κοινό μας είναι κάτι με το οποίο συμφωνώ απόλυτα. Βρίσκεται στον έξω κόσμο και μιλάει, συζητάει, έχει άποψη. Είναι ωραίο να μπαίνουμε κι εμείς στη συζήτηση μαζί του. Μας δίνει μία ευκαιρία να μας προσέξει και στην πορεία να θέλει να μάθει περισσότερα για εμάς.
Έχει όμως και αυτό το παιχνίδι τους κανόνες του και καλό είναι να παίζουμε με αυτούς, αν θέλουμε να βγούμε κερδισμένοι και να μη χτυπάμε το κεφάλι μας στον τοίχο.
Οδηγίες προς Ναυτιλομένους.
Κοινώς, τι να αποφύγετε σε τέτοιες περιπτώσεις.
Όποια στρατηγική επικοινωνίας κι αν θέλει να ακολουθήσει μία επιχείρηση, καλό είναι να αποφεύγει τα ακόλουθα:
Προσοχή στις ακρότητες
Όσο ηχηρό κι αν είναι το μεγάλο trend της εκάστοτε εποχής, καλό είναι να μην το ακολουθούμε όταν πρεσβεύει μία ακραία θέση. Ας μην ξεχνάμε ότι με κάθε μήνυμα που στέλνουμε εκεί έξω, αυτομάτων παίρνουμε κι εμείς τη δική μας θέση.
Μία από τις βασικές αρχές λοιπόν της επικοινωνίας είναι να διατηρούμε μία διαλλακτική στάση, η οποία να μην προσβάλει κάποιον που πρόκειται να τη διαβάσει.
Ας αποφύγουμε τις Προσβολές
Θα σας υπενθυμίσω απλά τι συμβαίνει κάθε φορά που ένα προσβλητικό σχόλιο βγαίνει στη δημοσιότητα. Αλήθεια, θα θέλαμε το κοινό της αγοράς να μας κρατήσει στο μυαλό του με μία τέτοια μνήμη;
Καλό είναι να μην παίρνουμε μία Πολιτική Θέση
Εκτός φυσικά κι αν αυτό σχετίζεται με το αντικείμενο εργασίας μας. Αν όμως η επιχείρησή μας ανήκει, για παράδειγμα, στο λιανικό εμπόριο, δεν υπάρχει λόγος να χρωματισθεί πολιτικά. Ακόμη κι αν για δικούς μας λόγους επιλέξει να το κάνει, ας γίνει με διακριτικό τρόπο και πάλι χωρίς να προσβάλει τους υπόλοιπους πολιτικούς αντιπάλους.
Ας ακολουθούμε τις χιουμοριστικές τάσεις, όχι τις κατακριτέες
Σε αυτό, θα σας φέρω ένα παράδειγμα προς μίμηση. Πολύ πιθανόν να έχετε ακουστά την παρουσία του Οίκου Τελετών “Μπαμπούλας”. Πριν από λίγο καιρό λοιπόν συνάντησα μπροστά μου αυτό το post, από τον δημιουργό του:
Και αυτό είναι ένα παράδειγμα προς μίμηση, αναφορικά με το πως μπορούμε να χρησιμοποιούμε, στη συγκεκριμένη περίπτωση ένα τραγούδι που έχει γίνει της μόδας. Είναι:
- Προσαρμοσμένο στα μέτρα της Επιχείρησης.
- Περνάει με ένα επιτυχημένο τρόπο ένα κοινωνικό μήνυμα.
- Βασίζεται σε κάτι που έγινε της μόδας με ανάλαφρο και όχι με προσβλητικό τρόπο.
- Το ίδιο επίσης δεν είναι προσβλητικό.
Ας μην κατακρίνουμε Απόψεις και Επιλογές
Όταν γενικεύουμε μία κριτική ως προς κάτι, εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να λάβουμε υπόψη έναν πολύ σημαντικό παράγοντα. Δε γνωρίζουμε ούτε τους λόγους ούτε το παρελθόν και τη ζωή κάθε ανθρώπου που έκανε την επιλογή που εμείς σήμερα κατακρίνουμε με τόση ευκολία.
Για την ακρίβεια, δεν έχουμε το δικαίωμα να κατακρίνουμε κάτι. Συμφωνώ μαζί σας, στην καθημερινότητά μας είναι ένας κανόνας που δεν είναι εύκολο να ακολουθήσουμε. Έτσι έχουμε μάθει και είναι πολλοί οι δικοί μας λόγοι που μας οδηγούν να κρίνουμε κάτι από το να το αφήσουμε να περάσει απαρατήρητο. Ας θυμόμαστε τουλάχιστον να διατηρούμε μία στάση ευγενείας στην προβολή της επιχείρησής μας. Αν μη τι άλλο για λόγους καλής συμπεριφοράς που θα δώσουν και μία καλή δημόσια εικόνα.
Για να έχετε διαβάσει ως εδώ, πολύ πιθανόν η καλή δημόσια εικόνα να είναι κάτι που σας ενδιαφέρει.
Κλείνοντας, όλα τα παραπάνω είναι απλά μία άποψη
Από το πρώτο μάθημα Διαφήμισης που παρακολούθησα, τότε, το Οικονομικό του Α.Π.Θ., είχα ταυτιστεί με μία οπτική: “Ποτέ ακρότητες. Η καλύτερη θέση είναι πάντα στη μέση.”
Φυσικά, δεν είναι για όλους αυτή η ιδανική οπτική. Απλά πιστεύω ότι είναι η πιο ασφαλής λύση και καθόλου συντηρητική.
Γενικότερα πιστεύω πολύ στο να παίρνουμε ρίσκα και να δημιουργούμε καμπάνιες που ξεχωρίζουν. Ας ξεχωρίζουν όμως γιατί είναι κάτι έξυπνο που δεν είχε σκεφτεί ποτέ κάποιος πριν από εμάς κι όχι επειδή λαϊκίζουν.
Η επιλογή βέβαια είναι και πάλι δική μας.
