«Αυτό που έκανες ήταν λάθος!»
«Αυτό που έκανες ήταν κακό!»
Κάθε κατάσταση που πάμε να κρίνουμε ως λάθος ή ως κακιά, μπορεί απλά να κρύβει από πίσω έναν φόβο. Ακόμη πιο πίσω μια έκκληση για αγάπη που δεν ακούστηκε ποτέ.
Υπάρχουν εμπειρίες, καταστάσεις και μνήμες που μας οδήγησαν κάπου. Το αν αυτό το κάπου δεν είναι αντιπροσωπευτικό μας, απλά χρειάζεται να το δούμε και να το αλλάξουμε προς κάτι που είναι.
Χρειάζεται όμως να αποδεχτούμε ότι το ίδιο ισχύει και για τον δίπλα μας. Είναι αυτό που λέμε πριν κρίνεις σκέψου, ξέρεις τι έχει περάσει και τι περνάει ο άλλος για να φθάσει εδώ; Γιατί ζηλεύει, γιατί φθονεί, γιατί μισεί… Γιατί τελικά φθάνει στην κατάσταση να κάνει κάτι, που τελικά εσύ θα θεωρήσεις κατακριτέο και θα το βαφτίσεις ανάλογα;
Πόσο και πως έχει οδηγηθεί σε αυτό το σημείο; Γιατί το μυαλό του τον ωθεί σε τέτοιες σκέψεις και πράξεις;
Αν επιλέγει ο ίδιος να μην το δει, φυσικά και είναι δικό του θέμα και δεν έχεις καμία υποχρέωση να του χαριστείς… Δε γίνεσαι φίλος του έτσι, πιο πολύ υποκριτής μάλλον.. Αν θέλεις μπορείς να είσαι δίπλα του και να του επιτρέψεις να του δώσεις χώρο με αγάπη να το δει, να δει ότι ξεφεύγει… Αν δε σου βγαίνει… Λογικό! Δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους…
Ας βγάλουμε από πάνω μας αυτή την ανάγκη να τοποθετούμε αμέσως μια κατάσταση σε κουτάκια…
Ας σταματήσουμε γενικότερα να τοποθετούμε ο ένας τον άλλον γύρω μας σε κουτάκια…
Αποδεχόμαστε, ή δεν αποδεχόμαστε ότι δεν αποδεχόμαστε… Και η ζωή απλά προχωράει…