Υπάρχει ένας παραλληλισμός που μου αρέσει πάντα να χρησιμοποιώ όταν βρίσκομαι σε ένα τμήμα εκπαίδευσης ενηλίκων.
Όταν μπαίνουμε στη διαδικασία να εκπαιδευτούμε ως ενήλικες, παρουσιάζουμε μία ιδιαιτερότητα. Έχουμε περάσει σε μία φάση της ζωής μας όπου το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας μας δεν εκπαιδευόμαστε. Αντιθέτως, κάνουμε πράξη και εργαζόμαστε πάνω σε αυτά που μάθαμε στα νεότερα χρόνια της ζωής μας. Έτσι λοιπόν η συνήθειά μας γίνεται να κάνουμε πράγματα οικεία πλέον σε εμάς και όχι καινούρια, τα οποία προϋποθέτουν μία αρχική περίοδο εκπαίδευσης.
Θέλω αρχικά να φέρεις στο μυαλό σου ένα κομμάτι της ζωής σου στο οποίο έγινες expert μέσα στα χρόνια. (Κάτι στο οποία τώρα πολύ απλά τα σπας. 
Μπορεί να είναι η εργασία σου, ο τρόπος που μαγειρεύεις, η φροντίδα των παιδιών σου… Ίσως ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείς το τηλεχειριστήριο της τηλεόρασής σου. Δεν έχει σημασία. Θέλω απλά να είναι κάτι το οποίο τώρα πια το κάνεις και με κλειστά τα μάτια.
Τέλεια!
Θέλω τώρα να πας πίσω στην πρώτη μέρα που ασχολήθηκες με αυτό. Στην πρώτη μέρα σου στη δουλειά. Στην πρώτη φορά που το μωρό σου έκλαψε και έπρεπε να κάνεις τη γνωστή αλληλουχία μπάνιο, στέγνωμα, τάισμα και ό,τι άλλο χρειαζόταν για να του προσφέρεις αυτό που χρειαζόταν εκείνη τη στιγμή.
Σκέψου την έλλειψη σιγουριάς που είχες τότε. Για να κάνεις την παραμικρή κίνηση τη μελετούσες και τη σκεφτόσουν 15 φορές. Εξερευνούσες αν έχεις κάνει τα πάντα σωστά πριν πατήσεις το κουμπί στον υπολογιστή. Πριν κόψεις μία τούφα από τα μαλλιά της πελάτισσας που είχες μπροστά σου στο κομμωτήριο.
Αφού παρατηρήσεις το πόσο χρειαζόταν τότε να ψάξεις το οτιδήποτε πριν κάνεις μία κίνηση, θέλω να έρθεις πίσω στο τώρα. Πόσες φορές μελετάς την ίδια κίνηση, τόσα χρόνια και τόση εμπειρία μετά;
Κάθε φορά που μπαίνεις λοιπόν στη διαδικασία να μάθεις το οτιδήποτε, μην ξεχνάς δύο σημαντικές παραμέτρους:
1ον: Χρειάζεται να εκπαιδευτείς σε αυτό.
2ον: Χρειάζεται να προσφέρεις στον εαυτό σου ένα χρονικό διάστημα προσαρμογής όπου η εκπαίδευση που πήρες να γίνει πράξη.
Και αυτό ισχύει για τα πάντα. Από μία καινούρια τεχνική που αποφάσισες να μάθεις για τη δουλειά σου, μέχρι την καινούρια συσκευή κινητού τηλεφώνου που απέκτησες. Αντί να κυνηγάς τα ανίψια σου, τα παιδιά σου, ή τέλος πάντων κάποιον στον οποίο έχεις τοποθετήσει την ταμπέλα ότι “Αυτός ξέρει” μπορείς απλά να εκπαιδευτείς και να μάθεις κι εσύ. Φυσικά δεν αναφέρομαι στα πάντα, διαφορετικά η έννοια της συνέργειας δε θα είχε καμία αξία. Μιλάω για όσα σου είναι χρήσιμα και απαραίτητα στην καθημερινότητά σου.
Γιατί να πρέπει να εξαρτάσαι από κάποιον άλλον για κάτι που σου είναι απαραίτητο και κάνει τη ζωή σου ευκολότερη όταν το γνωρίζεις κι εσύ; Τι είναι αυτό που σε κάνει να αφήνεσαι και να επαναπαύεσαι κάπου αλλού;
Αν είναι η λανθασμένη πεποίθηση ότι είσαι μεγάλος σε ηλικία,
έχω να σου αντικρούσω αυτό το επιχείρημα με το παράδειγμα της μητέρας μου. Δε θα αποκαλύψω την ηλικία της, αν και η ίδια δεν είχε ποτέ της θέμα στο να το κάνει αυτό. Συνειδητοποιείς όμως ότι σου γράφω για έναν άνθρωπο που δε μεγάλωσε μέσα στην τεχνολογία. Αντιθέτως, όπως και οι υπόλοιποι από εμάς, απέκτησε πρόσβαση σε αυτή από ένα σημείο της ζωής της κι έπειτα.
Όταν όμως ήρθε η ώρα της να αποκτήσει το πρώτο της Smartphone, πέρασε μία ολόκληρη εβδομάδα με τον οδηγό του αγκαλιά. Σήμερα, μου λέει πράγματα που εγώ προσωπικά δεν τα γνωρίζω και μου βάζει τα γυαλιά! Το αντίστοιχο έκανε όταν απέκτησε δικό της λογαριασμό email κ.ο.κ. (Δεν ξέρω αν το διακρίνετε, αλλά εδώ υπάρχει ένα συναίσθημα υπερηφάνειας για τη μανούλα. 🙂 )
Στην περίπτωση που η πεποίθηση έχει να κάνει με το ότι δεν είσαι αρκετά έξυπνος και γενικά αρκετός για να γίνεις καλός σε αυτό που χρειάζεται να γνωρίζεις,
απλά δε θα το δεχτώ και πάλι. (Σ.Σ.: Με αγάπη πάντα.)
Αυτό το κείμενο γράφεται από έναν άνθρωπο ο οποίος πέρασε ένα μεγάλο μέρος της παιδικής και της εφηβικής του ηλικίας πιστεύοντας απλά ότι δε θα τα καταφέρει και ότι δεν έχει όλα όσα χρειάζονται για να επιτύχει ως μαθήτρια. Αυτό λοιπόν μου επιβεβαίωναν και τα γεγονότα, γιατί αυτό χρειαζόμουν να κάνουν. Έτσι, μέχρι μία ηλικία της ζωής μου σε ό,τι κι αν είχα να κάνω το αποτέλεσμα ήταν πάντα κάτι μέτριο, ή και πιο κάτω από αυτό.
Χρειάστηκε μόνο να ανακαλύψω τον στόχο μου και να αφοσιωθώ απέναντι σε αυτόν. Πάντα χρησιμοποιώ το αστείο ότι δε διάβαζα μέχρι να ανακαλύψω τι θέλω να κάνω. Ήταν το μόνο που χρειάστηκε για να γίνω το φυτό της τάξης και να μη σταματήσω να διαβάζω ποτέ από τότε και να το απολαμβάνω όλο αυτό!
Για όλα αυτά που χρειάζεται να γνωρίζεις λοιπόν στην καθημερινότητά σου, ή για να εξελιχθείς σε ό,τι θέλεις να επιτύχεις ως άνθρωπος ή επαγγελματίας θυμήσου απλά ότι θα χρειαστεί να περάσεις τις δικές σου διαδικασίες εκπαίδευσης. Κάθε μία από αυτές σου ανοίγει μία νέα οπτική με πολλές γνώσεις. Πειραματίσου και παίξε, γίνε πάλι μικρό παιδί. Μόνο που τώρα είναι ακόμη καλύτερο γιατί δεν έχεις τον δάσκαλο να σε σηκώνει στον πίνακα!
Αφέσου με εμπιστοσύνη πάνω από όλα σε εσένα και στο ότι το’ χεις! Πίστεψέ με, το’ χεις! Σου εγγυώμαι ότι αν επιλέξεις να εκπαιδευτείς αυτή τη στιγμή που διαβάζεις το κείμενο να μάθεις κάτι, του χρόνου τέτοιον καιρό θα το παίζεις στα δάχτυλα. Αρκεί απλά να αφοσιωθείς και να αναλάβεις στην ευθύνη ότι θα εκπαιδευτείς και θα δώσεις στον εαυτό σου το χρονικό περιθώριο να κάνεις πράξη αυτά που έμαθες.
Να θυμάσαι ότι κάθε φορά που αφοσιώνεσαι σε κάτι, δημιουργείς αυτόματα ένα ασφαλές περιβάλλον, μέσα στο οποίο μπορείς απλά να βιώσεις όλη την εμπειρία της άνθισής σου και της σταδιακής σου μεταμόρφωσης στην εξελιγμένη εκδοχή του εαυτού σου.
Σε κάθε περίπτωση να εμπιστεύεσαι αυτό το υπέροχο και μοναδικά έξυπνο πλάσμα που είσαι! Ανακάλυψε το σημείο στο οποίο είσαι έξυπνος και επένδυσε σε αυτό.
