Έκανα κι εγώ μία από τις μεγάλες παύσεις σαν κάθε άνθρωπος που γράφει για το χόμπι του και σέβεται τον εαυτό του.
Δε θα το κρύψω, είχα δύο μήνες με πολλές εξελίξεις. Γενικότερα, υπήρχε δραστηριότητα στη ζωή μου. Όπου υπάρχει όμως δραστηριότητα, είναι ωραίο να υπάρχει και η παρατήρησή της.
Μέσα σε αυτή την κατάσταση λοιπόν παρατηρείς την καθημερινότητα και όσα διαδραματίζονται γύρω σου. Μετά από κάποιο σημείο δε γίνεται να μην αναρωτηθείς:
“Αλήθεια, ποιος είναι τελικά ο δικός μας λόγος που σηκωνόμαστε από το κρεβάτι μας το πρωί; Κατά πόσο χρησιμοποιούμε όλα αυτά τα εργαλεία αυτοβελτίωσης και την έμπνευση που προσφέρεται τώρα πια απλόχερα εκεί έξω για τη δική μας, την προσωπική μας βελτίωση; Πόσο εξελισσόμαστε με τον καιρό σε αυτή την πολυπόθητη βέλτιστη εκδοχή του εαυτού μας;”
Αλήθεια, γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε από το ξεκίνημα της ημέρας μας, μέχρι τη στιγμή που θα κλείσουμε και πάλι τα μάτια μας; Ποια είναι η πρόθεση που κρύβεται πίσω από κάθε μας πράξη και πόσο συντονισμένη είναι με τις αρχές που έχουμε δηλώσει ότι καθοδηγούν τη ζωή μας;
Όταν ο σκοπός μας κρύβει απλά ένα Πληγωμένο ΕΓΩ.
Είναι αστείο το πως κάνουμε κάποια πράγματα απλά και μόνο για να ικανοποιήσουμε έναν πληγωμένο εγωισμό. Παραδίδουμε έτσι απλόχερα τη ζωή μας και τον χρόνο που θα μπορούσαμε να επενδύσουμε στην προσωπική μας εξέλιξη, στην προσπάθειά μας να κλέψουμε και πάλι το γλειφιτζούρι από τον διπλανό μας.
Φθάνουμε στο σημείο να συσχετίζουμε την αξία μας με το πόσο εύκολα μπορούμε να ξεγελάσουμε και να νικήσουμε κάποιον. Μας τη δίνει που αφοσιώνεται στο να κάνει τη δουλειά του. Αντίστοιχα, μπορεί να νιώθουμε ότι κατάφερε κάτι που θα θέλαμε κι εμείς, τη στιγμή που εμείς οι ίδιοι μπορεί να μην προσπαθήσαμε ποτέ.
Εσύ όμως τι σκοπό έχεις τελικά σε αυτή τη ζωή;
Αν μου πεις “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα”, ok, τα πάντα είναι αποδεκτά σε αυτή τη ζωή. Απόλυτα σεβαστό.
Σκέψου όμως, δεν είναι λίγο λυπηρό να θεωρείς ότι μέχρι εκεί φτάνεις; Δεν έχεις συνειδητοποιήσει ακόμη ότι είσαι πολύ καλύτερος από αυτό; Γιατί δεν απελευθερώνεις όλα όσα σε πείραξαν για να μπορέσεις μετά απλά να συνεχίσεις τη ζωή σου;
Τελικά, θέλεις να ζήσεις τη ζωή σου;
Μήπως φαντάζει πιο εύκολο να ζεις και να σε νοιάζει η ζωή κάποιου άλλου;
Να σου πω την προσωπική μου εμπειρία, ναι φαντάζει! Αλλά είναι πολύ πιο μαγικό και απολαυστικό να πάρεις τη ζωή σου και να ασχοληθείς με αυτή!
Μη βάλεις μεγαλεπίβολους στόχους, να κατακτήσεις τον κόσμο και άλλα τέτοια ντοπαριστικά! Κι από αυτό είσαι ακόμη καλύτερος. Αφέσου στο πάθος της ψυχής σου και δε θα υπάρχει τίποτα που να μπορέσει να σε ντοπάρει περισσότερο από αυτό.
Αφιέρωσε όμως λίγο χρόνο για να ανακαλύψεις τελικά τι κρύβεται πίσω από όσα κάνεις. Προσωπική μου πρόταση να μείνεις λίγο περισσότερο σε αυτά που σε απασχολούν για αρκετό καιρό, ίσως και με μία αίσθηση εμμονής. Αυτό το συναίσθημα του “κοιμάμαι και ξυπνάω με αυτό στο μυαλό μου”.
Όταν πίσω από αυτό βρίσκεται το προσωπικό σου πάθος και ο στόχος σου έχω απλά να ρωτήσω:
“Πόσο καλύτερο μπορεί να γίνει;”
Αντιθέτως, για εκείνα που σου έχουν γίνει εμμονή μαζί με μία επίγευση εκδίκησης, απλά δες τι σημαίνει αυτό για εσένα και απελευθέρωσέ τα. Μην αφήνεις τη ζωή σου να εξουσιάζεται από πληγωμένους εγωισμούς. Θυμίσου, είσαι πολύ καλύτερος από αυτό.
Εγώ όμως δουλεύω με εμένα και επενδύω στην πνευματικότητά μου.
Μαζί σου. Τι γίνεται όμως όταν τα χρόνια περνάνε και αντί να κοιτάμε το δικό μας μονοπάτι, απλά προσπαθούμε να ρίξουμε τη λάσπη μας σε αυτό του διπλανού. Εκεί που συνειδητοποιούμε πράγματα μπαίνουμε πάλι στην καθημερινότητα και με την πρώτη ευκαιρία γυρνάμε σε καταστάσεις ζήλιας κουτσομπολιού και μίας επιχειρηματολογίας που προσπαθεί να αποδείξει ότι εμείς είμαστε καλύτεροι από όλους και από όλα;
Πόση εξέλιξη μπορεί αλήθεια να κρύβει κάτι τέτοιο μέσα του και πόσο πνευματικό αλήθεια είναι;
Τα πάντα όμως γίνονται καλύτερα γιατί μπορούμε πάντα να φοράμε το προσωπείο του καλλιεργημένου ή του πνευματικού ανθρώπου και βγαίνουμε έξω στον κόσμο κοινοποιώντας φωτογραφίες και video που μιλάνε για ανιδιοτελή αγάπη και το κλασικό εικονογραφημένο: “Ζήσε αυτή τη μέρα σα να ήταν η τελευταία σου, γιατί είσαι ο καλύτερος!” (Ακόμη κι αν εγώ συνεχίζω να θέλω να νιώθω ότι πάντα εγώ είμαι ο μοναδικός και ο καλύτερος!)
Αυτό άλλωστε δεν είναι της μόδας;
Μιλάμε για πνευματικότητα σα να είναι η καραμέλα που θα μας προσφέρει φρέσκια αναπνοή και αστραφτερό χαμόγελο, ώστε να δείχνουμε ωραίοι προς τα έξω. Νομίζουμε ότι αν ξυπνάμε έχοντας ως σκοπό της ζωής μας να είμαστε πνευματικοί, μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχοι τα βράδια.
Πνευματικότητα Vs. “Μπορώ απλά να κοιτώ την εξέλιξή μου;”
Θα υπενθυμίσω και πάλι ότι όλα όσα γράφω, μαζί με αυτό το κείμενο, είναι απλά η δική μου οπτική σε όσα παρατηρώ. Σέβομαι απόλυτα να μη συμφωνείς μαζί με όσα αναφέρω και να μου εκφράσεις την άποψή σου ή να πατήσεις το Χ και να κλείσεις αυτή τη σελίδα.
Η δική μου οπτική λοιπόν σε όλα όσα αναφέρω στις πιο πάνω σειρές είναι ότι: Τελικά είναι ελάχιστης σημασίας το αν μας φορτώνουμε με το βάρος να γίνουμε πνευματικοί, να καλλιεργήσουμε δηλαδή το πνεύμα, αν αυτό δεν είναι να μας κάνει καλύτερους ως ανθρώπους.
Όχι στη θεωρία, να αναγνωρίζουμε το ότι κάτι είναι δικό μας, ή του Μήτσου, ή της Καίτης ή του Τάσου και να του λέμε να το λύσει γιατι δε θέλουμε να ασχοληθούμε με τον συνάνθρωπό μας. Να το βράσω όταν συμμετέχουμε σε έναν διαλογισμό και αναπνέουμε μέσα στο φως και μόλις βγούμε από εκεί να κακολογούμε ο ένας τον άλλον.
Για εμένα αυτό δε διαφέρει από τις Κυριακές στην Εκκλησία που εξυμνούσαμε τα Θεία, ενώ ταυτόχρονα έπιανα το άγρυπνο βλέμμα της κάθε γειτόνισσας να παρατηρεί αν είναι αρκετά μακριά η φούστα μου για να φθάνει στον αστράγαλο, ή αν ξεπροβάλλει κάποιο χιλιοστό δέρματος από την κοιλιά μου.
Μέσα από όλα αυτά μία αξία ανακάλυψα και για αυτό νιώθω ευγνωμοσύνη. Το ότι είμαι πλέον σε θέση να ανακαλύπτω καθημερινά όλους εκείνους τους πιθανούς τρόπους που λειτουργώ μέσα από δικούς μου πληγωμένους εγωισμούς. Όταν συμβαίνει αυτό να γνωρίζω ότι είμαι καλύτερη από αυτό και να το λύνω, ή όταν δεν μπορώ μόνη μου να αφήνομαι με εμπιστοσύνη στον κατάλληλο άνθρωπο την κατάλληλη στιγμή που θα με βοηθήσει να απελευθερωθώ από αυτό.
Ταυτόχρονα, ανακάλυψα ότι έχω το δικαίωμα να παραμένω πιστή στις αξίες και τις αρχές μου και να ζω μέσα από αυτές. Έχοντας πάντα την αισιοδοξία ότι είμαι σε ένα υποστηρικτικό περιβάλλον, όπου μέσα από το να είμαι αυτό που πραγματικά είμαι και να επενδύω στο να γίνομαι όλο και καλύτερη σε αυτό ξεκλειδώνω πάντα όλες τις απεριόριστες πιθανότητες που υπάρχουν εκεί έξω για εμένα.
Μέσα όμως από το να επενδύω στη δική μου ποιοτική εξέλιξη, όχι στην υποβάθμιση των άλλων.
Οτιδήποτε άλλο είναι μία Πνευματικότητα Placebo: “Εσύ το παίρνεις, αλλά δε σταματάς ποτέ να πονάς. Γιατί ασχολείσαι απλά με τον πόνο του άλλου, μιας και φοβάσαι ότι θα πονέσει πολύ αν ασχοληθείς κάποια στιγμή με τον δικό σου.”
Διάβασε ακόμα:
- Δεν ξέρω τι θέλω: Δύο ασκήσεις για να ανακαλύψεις με ΑΥΤΟΠΕΠΟΙΘΗΣΗ!
- Φέρε την αλλαγή στη ζωή σου με Ισορροπία: Η αρχή
- Δεν έχω χρόνο: Αν έχεις μονίμως αυτή την αίσθηση, η Άσκηση 4 είναι για εσένα!
- Σταδιακή Βελτίωση: Χτίσε ισχυρές σχέσεις με τις νέες σου συνήθειες | Άσκηση 3
- ΞΕΧΝΙΕΣΑΙ; Ανακάλυψε τα τυφλά σου σημεία | Άσκηση 2
